Οταν με καλεσε η Μαρια και μου προτεινε να βοηθησω στην επανεκκινηση του site Parparia.com δεν χρειαστηκε καν να το σκεφτω και δεχθηκα με συγκινηση. Απο την μια γιατι η ιστορια αυτη περιεχει βαθεια συμβολικη εκπληρωση αδελφικης αγαπης και αφοσιωσης αδελφης προς αδελφο μετα θανατο.  Απο την αλλη ηρθαν στην σκεψη μου καποιες ομορφες παιδικες αναμνησεις απο την μια και μοναδικη φορα που γνωρισα τον Σταματη το 1963 αν δεν κανω λαθος. Ισως λιγο η συγγενεια απο την γιαγια του , λιγο η χημεια χαρακτηρων παντως  ημασταν αχωριστοι για οσο εμεινε στο χωριο.  Ενοιωσα πως μπορει να ειναι καποιος  φιλος που πρωτη φορα γνωριζα σε αντιθεση με τα αλλα παιδια που μεγαλωναμε μαζι , πηγαιναμε μαζι σχολειο και παιζαμε καθε μερα μαζι. Αυτο που  μου εκανε εντυπωση και θυμαμαι ειναι πως αν και πιο μικρος ηταν πιο ενημερωμενος σε πολλα πραγματα που εμεις στο χωριο αγνοουσαμε , ερχομενος  βεβαια κι'απο Αθηνα. Αυτη ηταν πρωτη και η μοναδικη φορα που τον ειδα απο τοτε  δεν ξανασυναντηθηκαν οι δρομοι μας. Ομως αν και δεν ερχοταν συχνα στο χωριο , δεν γεννηθηκε και δεν εζησε εκει φαινεται πως το αγαπησε καθως  και τους ανθρωπους  του  πιο  πολυ απο αρκετους απο εμας που γεννηθηκαμε και μεγαλωσαμε εκει.  Αποδειξη η δημιουργια του site Parparia.com  κατι που απαιτουσε  λιγο χρημα , πολυ χρονο και ακομη πιο πολυ αγαπη.  Ακομη και τις πιο δυσκολες ωρες του στο κρεβατι του πονου, προσπαθουσε για την ενημερωση του site.  Δυστυχως η μοιρα του επαιξε ασχημο παιχνιδι, εφυγε τοσο νωρις εχοντας τοσα πολλα να δωσει και πανω απο ολους  στα παιδια του και τους δικους του .

Φιλε Σταματη , με αυτο το site που "ζωντανευει" η αδελφη σου ειθε να μεινει  Αιωνια η μνημη σου και να προσφερεις την αγαπη σου  για τον τοπο μας  απο οσο μακρια κι'αν εισαι , ο παιδικος σου φιλος 

​