ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΓΙΟΥΡΓΑΡΗ
Ειναι Πασχα του 1998 ενα απο τα λιγα που εκανα στο χωριο απο τοτε που εφυγα και επεφτε 19 του Απριλη, ηταν πολυ καλη χρονια σε νερα και χιονια και η Ανοιξη στα καλυτερα της. Που μεχανες που μεβρισκες με μια τσαντα φωτογραφικα και την φωτ. μηχανη στο χερι....δεν χορταινα να γυριζω και να φωτογραφιζω την Ανοιξιατικη φυση της Παρπαριας και τα τρεχουμενα νερα της.
Μια μερα μου λεει ο πατερας μου που ηθελε να ξερω ολες τις ομορφιες και τα αξιοθεατα του τοπου μας ειδικα αυτα που λιγοι γνωριζαν και εφταναν ποτε εκει, κυριως κυνηγοι, ψαραδες και βοσκοι: Eχει ενα πολυ ενδιαφερον μερος για φωτογραφια αλλα δεν ξερω αν θα μπορεσεις να κατεβεις γιατι ειναι ολα κλαδωμενα και εχουν χαθει τα μονοπατια. Εμεις μου λεει παλια, οταν πηγαιναμε για κυνηγι στην Αμανη συχνα περνουσαμε απο εκει και μας αρεσε να καθομαστε για κολατσιο η' για τσιγαρο. Και που ειναι αυτο? τον ρωταω. Ειναι στου Γιουργαρη μου λεει, εμεις κατεβαιναμε απο την <<Οξω Χωραφα>> (προφανως υπαρχει και η <<Μεσα Χωραφα>> ενδοξα πεδια μαχων και "σπασμενων κεφαλων" απο την εποχη που οργωναν και εσπερναν και την Αμανη) και καθομαστε στα πλατανια στο δροσιο για νερο, τσιγαρο και ξεκουραση, ειναι πολυ ομορφα και με καθοδηγησε πως να παω χωρις απ'οτι θυμαμαι να κανει ιδιαιτερη αναφορα για καταρρακτη. Την αλλη μερα που χαραξε ο Θεος , φορτωθηκα τα φωτογρ. συνεργα +(κρανος και μποτακια ασφαλειας.....trekker, η περιγραφη του πατερα μου σε παρεπεμπε για <>και δεν ειχε αδικο) και κινησα για εξερευνηση του Γιουργαρη. Φτανοντας λιγο πιο πανω απο το Προβαρμα σε μια αριστερη στροφη φανηκε η Παγουσαινα απο οπου ξεκινουν η χαραδρα και οι πηγες του Κουρβουλου και <<μαζι με παραποταμο >> της Λαγκαδας που ενωνονται στον Ξεροκαμπο (.....στους αλλοτε "βυσσινοκηπους" του Κιουβη) αποτελουν το αρχικο κυριο ρεμα του ποταμου.
Δεξια κατω στη χαραδρα μολις ξεχωριζει η κεφαλη του καταρρακτη απο τα πλατανια που εχουν αρχισει πια να φυλλωνουν.Απο το Προβαρμα πισω προς τον νοτια φαινεται απο ψηλα η κοιλαδα του Κουρβουλου με τα νερα να τρεχουν προς την Βαρβαθο. Λιγο πιο πανω στην περιοχη του καταρρακτη φαινονται κατι μαντρακια και χαλασματα τα οποια τα λενε <<Των καλογερων τα σπιτια>> και σε ενα βραχο απεναντι απο την <<Οξω Χωραφα>> στην Κορακια φαινεται μια εσοχη σαν μικρη σπηλια, <<κατσικοτρυπα>> δεν ξερω τι βαθος εχει ........αλλα οπως φαινεται θα χωραει μια παρεα αιγων για σκια ........η' αποκρυψη.
Μαλον απειχα πολυ απο την <<Οξω Χωραφα>> που μου ειπε ο πατερας μου, ομως φαινοταν πολυ πιο κοντα να κατεβω απο εδω. Ισως θεωρησα απο λαθος αυτο το μερος <<Οξω Χωραφα>> και αρχισα να κατεβαινω λοξοδρομοντας προς τον καταρρακτη. Στην αρχη πηγαιναν καπως καλα τα πραγματα ομως οταν εφθασα σχετικα κοντα ηταν αδυνατον να συνεχισω την ιδια διαδρομη , το εδαφος επερνε μεγαλη κλιση χωρια οι σπαρτοι και αναγκαστηκα να κανω κυκλο προς την Παγουσαινα αλλα και
ετσι δεν ηταν πολυ καλυτερα , κατεβαινα πλαγιως αναμεσα απο κλαδια, κυριως σπαρτους "στα κουτουρου" και σε μερικες περιπτωσεις ανεβαινα αντι να κατεβαινω για να αποφυγω καποιους σπαρτους και θαμνους απροσπελαστους.
Το πρωτο πραγμα που ειδα και μου εφτιαξε το κεφι ηταν ενα ρυακι που κυλουσε κελλαριστα απο πηγη στο δρομο λιγο πιο πανω απο το Προβαρμα και ενωνοταν με το λαγκαδακι απο τις Καρυες και πηγαινε και αυτο για τον καταρρακτη .......αλλα απο αλλο δρομο , δικο του.
Καθησα και πηρα μια ανασα , ηπια δυο γουλιες γαργαρο νερο και συνεχισα την καθοδο .
Ο καταρρακτης δεν φαινοταν τωρα ομως ακουγοταν πιο δυνατα η βοη του.
Συνεχισα αργα την καθοδο με την βοη να γινεται ολο και πιο δυνατη και μετα απο λιγα λεπτα σε μια στροφη πισω απο ενα βραχο ξεπροβαλε λιγο πιο κατω ......αυτοπροσωπως ο <<Καταρακτης του Γιουργαρη>>. Στην αρχη δεν πιστευα αυτο που εβλεπα , δεν περιμενα οτι θα ηταν τοσο μεγαλος με τοσο πολυ νερο , θορυβο και αφρο.
Εμεινα για λιγο να τον θαυμαζω και συνεχισα τα λιγα μετρα αλλα και τα πιο δυσκολα που εμειναν μεχρι κατω στην λιμνουλα (βοτσωνας) που σχηματιζεται στο σημειο πτωσης. Επιτελους εφτασα, τωρα τον εβλεπα απο κατω......στα ισια και φαινοταν στις σωστες διαστασεις του , πρεπει να αγγιζει τα 9 μετρα υψος , αυτη την εντυπωση μου αφησε τοτε απο προχειρο υπολογισμο. Δεν ξερω αν ηταν η χρονια αλλα ηταν παρα πολυ το νερο καθως ο αφρος και ο θορυβος.
Η λιμνουλα ηταν σαν ενα μεγαλο αλωνι και βαλε με βαθος περιπου 1 μετρο στο σημειο πτωσης του νερου ενω στις <<οχθες> της υπηρχαν μαυρα κοχυλια του γλυκου νερου. Τα πλατανια ηταν γυρω στη λιμνουλα και στις ακριες πολυ κοντα στον καταρρακτη, αν και δεν φαινονταν παλια δεντρα ηταν αρκετα ψηλα και ενωνονταν τα κλαδια μεταξυ τους και με πληρη φυλλωσια μετα τον Μαη δεν αφηνουν και πολλα να φανουν κρατωντας καποιο μυστικο, κρυφα απο τα μακρινα αδιακριτα βλεματα σαν να λενε......ελα κατω αν θες να δεις και να "θαμασεις". Εμεινα καμποση ωρα να παρατηρω το αφρισμενο υγρο στοιχειο της φυσης και το αναγλυφο τοπιο ενω η μονοτονη βοη οταν την συνηθισα μου εφερνε μια γλυκια ζαλη και σκεπτομουν οτι αξιζε ο κοπος που πηρα την αποφαση να κατεβω εδω.
Τωρα ηρθε η σειρα για να <<αποθανατισω>> το τοπιο τραβηξα πολλες φωτογραφιες και slides αποδυο μηχανες που κουβαλουσα για ασφαλεια με την σκεψη να μην γινει καποια <<αβαρια>>, συχνα με τα film συνεβαιναν και αυτα .......και δεν φανει ο κοπος μου , μιας και μεσα μου ελεγα μονολογοντας οτι δυσκολα θα ξαναερθω εδω παλι.
Τραβηξα και μια αναμνηστικη <<selfie>> της εποχης με την μηχανη σε αυτοφωτογραφηση απο το "απεναντι πλατανι" και στη πλατη τον <<Καταρακτη Γιουργαρη>> για να εχω να λεω.......οριστε "ειμουν και εγω εκει".
Αφου τελειωσα την καταγραφη σε φιλμ & slides ηρθε η ωρα του γυρισμου μετα απο μια μικρη αναπαυλα , ηπια ακομη λιγο νερο της "Μπαρμπαριας" στον Καταρρακτη του Γιουργαρη , φορτωθηκα τα <<συπραγκαλα>> μου , εριξα αλλη μια τελευταια ματια στο υγρο στοιχειο που συνεχιζε να αφριζει και να βουϊζει μονοτονα και πηρα το ανηφορο της επιστροφης.
Στο μυαλο μου οση ωρα ανεβαινα για να μην σκεφτομε το ζορι στην ανηφορα (το κατεβασμα για μενα σιγουρα ηταν πιο επικινδυνο) εφερνα εικονες του καταρρακτη και οτι τελικα με αποζημειωσε με το παρα πανω που πηγα και τον επισκεφτηκα .Μ'αυτα και μ'αυτα μετα απο 20' λεπτα ωρα δρομο ανηφορας μεσα απο σπαρτους και κλαδια εφτασα στον <<αμαξωτο>> και εκατσα να ξεκουραστω λιγο κοιτωντας προς τον καταρρακτη.
Τωρα ηταν παλι πολυ μικρος και αφαντος απο τα πλατανια στην μοναξια του.Ειμουν πολυ χαρουμενος και ικανοποιημενος παρα την κουραση που μπορεσα και πηγα και οπως αποδειχτηκε δεν μπορεσα να ξαναπαω.Πηγα αρκετες φορες απο τον δρομο η' και λιγο κατω απο τον δρομο σε ενα βραχο << το παρατηρητηριο μου>> και εβλεπα και φωτογραφιζα τον καταρρακτη , ειδα αγριες ορχιδεες της Αμανης και βρυα , ειδα φιδαετους , αγρια λουλουδια σαν χαλι , αλλα ποτε δεν ειδα και δεν ενοιωσα ετσι οπως οταν αντικρυσα τον καταρρακτη κατω απο την λιμνουλα του.Δυστυχως επαληθευτηκα εχουν περασει 18 χρονια απο τοτε και δεν ξαναπηγα κατω και δεν νομιζω να ξαναπαω , εκτος και ανοιχτει καποιο μονοπατι η' γινει καποιος δρομος αντιπυρικης ζωνης η' κατι τετοιο.Προσφατα σε αρθρο της εφημεριδας "Πολιτης" για τον Νερομυλο Τσουκαλα σχετικα με την αποκατασταση και αξιοποιηση του γινεται λογος και για τον <<πανυψηλο καταρρακτη>> που <<ανακαλυψαν>> απο φωτογραφιες που ανεβασα στο fb και στο site Parparia Chios Island αλλα και παλαιοτερα σε ημερολογιο των συλλογων μας καθως και δημοσιευση της παλιας εντυπης εφημεριδας "ΑΜΑΝΗ". Αρχιζει να διαφαινεται "οψιμο ενδιαφερον" για τον <<Καταρρακτη Γιουργαρη>> και καθε ενεργεια που αποβλεπει την αξιοποιηση και την αναδειξη των αξιοθεατων του χωριου μας , της περιοχης του και της ευρυτερης περιοχης της Αμανης
σε προεκταση ειναι καλοδεχουμενη απ' οπου κι' αν προερχεται. Ισως καποια στιγμη να ανοιξει καποιο μονοπατι η' και δρομος ακομη και να αξιοποιηθει σαν προορισμος περιπατικου τουρισμου , αλλα γιατι οχι και για ......<<extreme sports>>ο καταρρακτης και ο περιβαλον χωρος εχει αγρια ομορφια και προσφερεται για κατι τετοιο.Τελος μην λησμονουμε οτι ο καταρρακτης ειναι εκει για αιωνες και θα ειναι εκει οσο υπαρχουν τρεχουμενα νερα στην Αμανη , απο κει περασαν τον ειδαν
εκατσαν στον δροσιο των πλατανιων και ξεδιψασαν με το νερο του αμετρητοι ανθρωποι απο παλια, γεωργοι, θεριστες , βοσκοι και κυνηγοι, αλλα και.......κυνηγημενοι κατα τη σφαγη της Χιου που εψαχναν καπου να κρυφτουν και ασφαλως δεν περιμενε εμενα για να τον ανακαλυψω, απλα ετυχε να ειμαι εγω που εφτασα μεχρι εκει και αντι για κυνηγετικο οπλο η' ......<<γκλιτσα>> κρατουσα στα χερια φωτογραφικη μηχανη. Μεχρι τοτε που θα ανοιχτει μονοπατι η' να γινει καποιος δρομος......ας μοιραστουμε την <<εμπειρια>> μου και τις φωτογραφιες μου οπως μου <<αποκαλυφθηκε>> ο Καταρρακτης Γιουργαρη τελη του Απριλη το 1998 και συνιστω σε οσους δεν εχουν παει και "μπορουν", ειδικα την ανοιξη να το τολμησουν οπως το "τολμησα" και εγω τοτε......χωρις να ειμαι "Λοκατζης" (στο Ναυτικο υπηρετησα) και τοτε ειμουν 45αρης πια , (No limit , οταν το αποφασισεις δεν χρειαζεται μονοπατι, το καθοριζεις εσυ) αξιζει τον κοπο και οσοι το επιχειρησουν θα αποζημειωθουν με το παρα πανω απο αυτο που θα δουν και θα νοιωσουν, φτανοντας κατω στον <<Καταρρακτη Γιουργαρη>>.
Σας ευχαριστω.
Νικολης Δ. Ψυλλης
Επεξεργασία: Maria Katsigeorgis
Βρήκατε κάποιο σφάλμα ή παράλειψη; Μπορείτε να το αναφέρετε.
