΅Παρπαρια,Χιος, Parparia Chios Island Greece,΅

Τρεις και το λουρί της μάνας

-Τα παιδιά σχηματίζουν ένα κύκλο, καθισμένα γύρω από ένα παιδί που κάνει τη μάνα και

είναι ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά. Εκείνη βγάζει τη ζώνη της ή ένα λουρί ή σχοινί και πρώτα σχηματίζει μ' αυτό διάφορα σχήματα, π.χ. ένα αχλάδι, ένα μήλο, ένα καλάθι κλπ.

-Τ' άλλα πρέπει να μαντέψουν τι παριστάνει. Όποιο το βρει, του δίνει η μάνα το λουρί και τότε εκείνο έχει το δικαίωμα να σηκωθεί και να κυνηγήσει τ' άλλα παιδιά.

- Η μάνα μένει στη θέση της και κάθε τόσο φωνάζει: «Τρεις και το λουρί της μάνας! ». Εκείνος που κρατεί το λουρί, συνεχίζει το κυνήγι του κι αν κτυπήσει κανένα παιδί, τότε εκείνο βγαίνει απ' το παιχνίδι.

-Αν όμως η μάνα φωνάξει: «Τρεις και το λουρί της μάπας! », τότε αυτός που κυνηγάει, πρέπει αμέσως να γυρίσει πίσω και να παραδώσει το λουρί στη μάνα, αλλιώς τα άλλα παιδιά έχουν το δικαίωμα να τον πάρουν στο κυνήγι, να του πάρουν το λουρί και ν' αρχίσουν μ' αυτό να τον χτυπούν.

Σβούρα

-Η σβούρα είναι ξύλινη σε σχήμα κώνου και στην κάτω άκρη έχει ένα μεταλλικό καρφί.

-Μπορεί να περιστραφεί με δύο τρόπους. Με ένα σχοινάκι που τυλίγεται  γύρω - γύρω από τη σβούρα και τραβιέται απότομα ή στρίβοντας το κεφάλι της με τα δάκτυλα.

-Όποια σβούρα γυρίζει περισσότερη ώρα από τις άλλες είναι νικήτρια.

Παιχνίδι για 2-3 άτομα.
Κανόνες: Σχεδιάζουμε έναν μεγάλο κύκλο και γύρω απ’ το κέντρο του, βάζουμε όσες σβούρες χωράει. Ύστερα καθόμαστε έξω απ’ τον κύκλο και κρατόντας μια σβούρα στο χέρι μας, προσπαθούμε να την χτυπήσουμε στο κέντρο του κύκλου και να διώξουμε όλες τις υπόλοιπες μακριά. Απ’ έξω απ’ τον κύκλο. Προσοχή! Η σβούρα που θα κρατάμε στο χέρι μας πρέπει να είναι δεμένη μ’ ένα σκοινί απ΄την μύτη (κάτω-κάτω) έως την λαβή (πάνω-πάνω), ώστε να γυρνάει γύρω-γύρω πιο εύκολα. Οι σβούρες που βγάζουμε έξω απ’ τον κύκλο γίνονται δικές μας. Για διευκόλυνση του παιχνιδιού, οι παίχτες πρέπει να παίζουν με σειρά ένας-ένας ξεχωριστά ώστε να φαίνονται οι σβούρες που το κάθε παιδί βγάζει έξω απ’ τον κύκλο.

Mπιζzz!!!

Ενας φυλαγε με το δεξι χερι κατω απο την μασχαλη με την παλαμη προς τα εξω και με το αριστερο να καλυπτει το ματι για να μην βλεπει , οι υπολοιποι απ' εξω βαρουσαν με οση δυναμη ειχαν και αυτος που τις ετρωγε επρεπε να μαντεψει ποιος τον χτυπησε ηταν πολλοι και καλυπταν τον ....δραστη.Μερικες φορες ηταν βαρβαρο παιχνιδι για γερα κοκαλα-παϊδια οταν αυτος που ηταν κατω ηταν μικροκαμωμενος και τα τραβαγε ο οργανισμος του και απεξω ηταν κανενας με  χερια σαν κουπια.

Οι Αμάδες

Παίζετε από δύο ή περισσότερα άτομα. Το κάθε παιδί διαλέγει μια πέτρακαι τα “βγάζουνε” έτσι ώστε να δούνε ποιος είναι πρώτος, Δεύτερος κτλ..

Το παιδί που παίζει πρώτο ρίχνει την πέτρα του προσπαθώντας να μην βγει η πέτρα έξω από τα όρια. Ο δεύτερος παίκτης ρίχνει τη δική του πέτρα σημαδεύοντας την πέτρα του πρώτου παίκτη. Αν την πετύχει ή αν η απόσταση είναι λιγότερο από μία παλάμη παίρνει έναν πόντο.

Στη συνέχεια παίζει ο τρίτος, ο τέταρτος κοκ. Με σκοπό να σημαδέψουν μια πέτρα που έχει πεταχτεί. Οταν τελειώσει η σειρά των παιχτών αρχίζει πάλι από την αρχή. Ο πρώτος από το σημείο που είναι η πέτρα του και προσπαθεί να χτυπήσει μια οποιαδήποτε πέτρα. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο έως ότου ένας παίκτης φτάσει στον προκαθορισμένο αριθμό πόντων. (Παραλλαγή : Αυτός που πετυχαίνει με την πρώτη ριξιά παίρνεί τρείς (3) πόντους. Για κάθε άλλη πετυχημένη ριξιά παίρνει έναν πόντο)

MPAZ  Στις αμαδες με αμυγδαλα μετα την επιλογη σειρας βαζαμε απο 3-5-6 αμυγδαλα ο καθενας στην σειρα υπηρχε το <μπαζ> ο βασιλιας και προσπαθουσαμε να πετυχουμε τον βασιλια η΄οσο γινοταν πιο κοντα στον βασιλια και απο εκει που περναγε η αμαδα επερνες ολα τα αμυγδαλα και περα .αν πετυχενες τον βασιλια δηλ, το πρωτο τα επερνες ολα.

Ξυλικι-γουδι-γουδοβεργα

Το Ξυλικι παίζεται με δύο ή περισσότερα παιδιά. Για να παιχτεί το παιχνίδι χρειάζονται δύο  ξύλινες βέργες, μια μακριά 60-70 εκ. περίπου (γουδοβεργα) και μια μικρή 10-20 εκ. περίπου  (γουδι), που είναι ξυσμένο όπως το μολύβι μας στις δυο άκρες του.  

Στο ξυλικι αν το γουδι το μικρο το πιασουν στον αερα οι αντιπαλοι η ομαδα που το πεταει χανει . θυμιζει λιγο baseball.

 Τα παιδιά βάζουν σημάδι ρίχνοντας πέτρες και όποιος το πλησιάσει περισσότερο αρχίζει  πρώτος. Αυτός λοιπόν βάζει πάνω από μια μικρή σκαμμένη εσοχή στο έδαφος το γουδι,  παράλληλα προς το έδαφος, κι έχοντας τα άλλα παιδιά απένταντι του, ρίχνει με την γουδοβεργα το  γουδι, όσο πιο μακριά μπορεί, προσέχοντας όμως να μην το πιάσουν τα άλλα παιδιά.  
 Αν το πιάσει ένα απ' τα παιδιά, τότε πηγαίνει αυτό το παιδί να ρίξει το γουδι και εκείνος που  το έριξε πριν, αλλάζει θέση και πηγαίνει απέναντι με τα άλλα παιδιά. Αν δεν το πιάσει κανείς,  τότε κάποιος απ' τους απέναντι ρίχνει το τσιλίκι για να χτυπήσει την τσιλίκα, που την  τοποθετεί εκείνος που έριξε το τσιλίκι οριζόντια στο έδαφος και αν τη χτυπήσει αυτός παίρνει  τη θέση αυτού που έριχνε και αλλάζουν θέσεις.  
 Αν δε χτυπήσουν τη τσιλίκα, τότε ο κύριος παίχτης βάζοντας το γουδι σε ένα σημείο κοντά  στην εσοχή, χτυπάει το γουδι με τη γουδοβεργα του σε μία άκρη του και αυτό ανασηκώνεται  ψηλά. Κατόπιν ο παίχτης αν το χτυπήσει μία φορά δυνατά τότε μετράει την απόσταση από το  μέρος που το 'ριξε μέχρι το σημείο που έπεσε με τη γουδοβεργα του και όποιο νούμερο βρει, αυτό  είναι οι πόντοι που κέρδισε. 
 Επίσης αν πριν χτυπήσει το γουδι του για να το στείλει μακριά, το χτυπήσει άλλη μια φορά  (συνολικά 2) τότε τους πόντους, τους μετράει με το γουδι και όχι με την γουδοβεργα. Και αν το  χτυπήσει 2 φορές (συνολικά 3), τότε οι πόντοι μετράνε με το διπλάσιο νούμερο που βρίσκεται  μετρώντας την απόσταση με το γουδι κ.ο.κ.

Κρυφτο κυνηγητο

Αλλο ενα επικινδυνο παιχνιδι κατι σαν το κλεφτες κι'αστυνομοι γινοταν μονο νυχτα και αφεγγαρη χωρις ΔΕΗ τοτε. Υπηρχαν δυο ομαδες η μια που κρυβοταν και η αλλη που τους εψαχνε. Εφευγαν απο την πλατεια οι κυνηγημενοι και μετα απο καποια λεπτα υπηρχε ......χρονομετρης που μετρουσε μεχρι το 500 ας πουμε και τοτε εφευγαν και οι ....κυνηγοι. Οι κρυψωνες ηταν συνηθως στο Καστρο στην  Βορεινη και στου Μαγκλαβα μεσα σε ετοιμοροπα χαλασματα και αυτο ηταν το πιο επικινδυνο εκτος απο φιδια, σκορπιους και ....κουκουγιαβλες. Αφου εβρισκαν το μερος και κρυβονταν επικρατουσε ακρα σιωπη ακομη και η αναπνοη να μην ακουγεται. Ηταν το αγαπημενο μας παιχνιδι.

Βολοι-μπιλιες-γκαζακια-γιαλενια

Ένα παιχνίδι που χάθηκε, είναι και οι βολοι. Ήταν φτιαγμένοι από πηλό η’ και μαρμαροσκονη και μερικες φορες βαμμένοι σε ζωηρά χρώματα. Αργοτερα ηρθαν και γυαλινα χρωματιστα και διαφανα που πουλουσαν τα μαγαζια (μπιλιες – γυαλενια). Ας δούμε δυο πολύ δημοφιλή παιχνίδια με βόλους: ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ: Χαράζουμε στο χώμα ένα τρίγωνο και μέσα σ’ αυτό ο κάθε παίχτης βάζει δυο-τρεις από τους βολους του. Σε μια απόσταση 4-5 μέτρων στήνεται μια πέτρα, ο μπάστακας. Τα παιδιά ρίχνουν τους βόλους τους προς τον μπάστακα με το νυχι του αντιχειρα δηλ. νυχιες απο και όποιος φτάσει πιο κοντά παίζει πρώτος. Ο παίχτης ρίχνει με το νυχι του αντίχειρα το βολο του στο τριγωνάκι με σκοπό να χτυπήσει έναν από αυτούς που ήταν μέσα και να τον βγάλει έξω, οπότε και τον κερδίζει. Εάν κάποια φορα ο βολος του μείνει μέσα στο τρίγωνο, οταν ερθει η σειρα του ριχνει ορθιος και με το ματι σημαδευει καποιο βολο στο τριγωνο προσπαθωντας να τον βγαλει εξω και να τον κερδισει.

ΜΠΑΖ: Η διαδικασία με τον μπάστακα είναι η ίδια , για να επιλεγει η σειρα των παικτων , αυτή τη φορά όμως οι βολοι στήνονται σε ευθεία γραμμή (οπως τα αμυγδαλα στις αμαδες) ο ένας δίπλα στον άλλο. Ο πρώτος στη σειρά λέγεται <<μπαζ>> και ο δεύτερος <<παραμπαζο>>. Προσπαθεις χτυπήσεις κάποιον οσο πιο κοντα στο <<μπαζ>> (βασιλια) και παιρνεις οσους ειναι μετα απο αυτον που χτυπησες. Αν χτυπησεις το <<μπαζ>> τους παίρνεις όλους

Ένα λεπτό κρεμμύδι γκέο βαγκέο,

Κοριτσάκια 6-10 ετών                  
                Χωρίζονται σε 2 ισάριθμες ομάδες και πιάνονται απ’ τα χέρια στέκοντας η μια αντικριστά απ’ την άλλη, σε μια απόσταση ως 10 βήματα. Ύστερα η πρώτη ομάδα (Α) αρχίζει να προχωρεί προς τη δεύτερη (Β), τραγουδώντας:
                                 Α- Ένα λεπτό κρεμμύδι γκέο βαγκέο,
                                     Ένα λεπτό κρεμμύδι φράνσε βαγκέο!
            (Τώρα η Α γυρίζει πίσω)
                                 Β- Τι να το κάνω το λεπτό γκέο βαγκέο
                                     Τι να το κάνω το λεπτό, φράνσε βαγκέο
            (Προχωρεί η Β και γυρίζει πίσω)
                                 Α- Μ’ αυτό το ένα το λεπτό παντρεύουμε τη Νίτσα
                                         (ένα από τα κορίτσια της Β)
                                 Β- Και ποιόν θα της εδώσετε γκέο βαγκέο
                                     Και ποιόν θα της εδώσετε φράνσε βαγκέο
                                 Α- Της δίνουμε έναν κυνηγό γκέο βαγκέο
                                     Της δίνουμε έναν κυνηγό φράνσε βαγκέο
                                 Β- Αυτόνε δεν τον θέλουμε γκέο βαγκέο
                                     Αυτόνε δεν τον θέλουμε φράνσε βαγκέο
                                 Α- Της δίνουμε έναν… (προτείνουν διάφορους γαμπρούς)
                                 Β- Αυτόνε δεν τον θέλουμε γκέο βαγκέο
                                     Αυτόνε δεν τον θέλουμε φράνσε βαγκέο
                                 Α- Της δίνουμε το βασιλιά γκέο βαγκέο
                                     Της δίνουμε το βασιλιά φράνσε βαγκέο
                                 Β- Αυτόνε τον εθέλουμε γκέο βαγκέο
                                     Αυτόνε τον εθέλουμε φράνσε βαγκέο.
                                     Τοιμάστε τα προικιά της και τα χαλκώματά της
                                     Και τα μαχαιροπήρουνα, τ’ ασημοκούταλά της.
                Με τον τελευταίο στίχο το κοριτσάκι, που ονομάζεται Νίτσα, πηγαίνει αντίκρυ, οπότε η σειρά Α πηγαίνει προς τη Β τραγουδώντας:
                                 Α- Σας πήραμε, σας πήραμε μια όμορφη κοπέλα 
                                 Β- Μας πήρατε, μας πήρατε μια παλιοκατσιβέλα
                                 Α- Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωσταντινάτο
                                 Β- Μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο!
                Στο διάστημα και του πρώτου και του δεύτερου διαλόγου, οι 2 ομάδες προχωρούν η μια προς την άλλη, τραγουδώντας, περί τα 3 βήματα κι ύστερα στον δεύτερο στίχο κάνουν 3 βήματα πίσω, κάθε μια με τη σειρά της.
      Το παιχνίδι τελειώνει είτε με το να πάνε τόσα παιδιά της Α στη Β, ώστε σχεδόν να διαλυθεί η σειρά είτε μετά το πρώτο ή το δεύτερο παιδί, ν’ αλλάξουν σειρά η Α με τη Β.

Ρουμπος

Οι κανόνες στο παιχνίδι αυτό είναι πολύ απλοί .  Στο Ρούμπο παίζουνε από δύο παιδιά ως δέκα. Επίσης χωριζόμαστε σε δύο ομάδες , αγόρια κορίτσια . Στο Ρούμπο βάζεις επτά μαρμαράκια το ένα πάνω στο άλλο . Πρέπει να πάρεις μια μπάλα και την ρίξεις επάνω στα μαρμαράκια για να τα ρίξεις κάτω . Άμα την ρίξουν την μπάλα τα αγόρια τα κορίτσια παίρνουν την μπάλα και την ρίχνουν στα αγόρια . Αλλά τα αγόρια πρέπει να αποφύγουν την μπάλα που την πετάνε τα κορίτσια .  Ένα από τα αγόρια πρέπει να τρέξει και να φτιάξει τα μαρμαράκια όπως ήτανε και μετά να πει αμέσως « Ρούμπος» χωρίς να τον πετύχουν τα κορίτσια με την μπάλα.

Χαλασμένο τηλέφωνο

Το χαλασμένο τηλέφωνο αποτελείται από μια ομάδα παιδιών που πρέπει να είναι πάνω από δύο.
Τότε ο πρώτος από τη σειρά λέει γρήγορα μια δύσκολη λέξη στον διπλανό του. Μετά αυτός τη λέει στο αυτί του άλλου παιδιού κ.λ.π. Ο τελευταίος θα πει τη λέξη δυνατά και αν τη πει σωστά το πρώτο παιδί έχει κερδίσει.

Η Τυφλόμυγα

Η τυφλόμυγα παίζεται από δύο παιδιά και πάνω. Στην αρχή όλοι τραβάνε έναν κλήρο για να δούνε ποιος θα τα φυλάει. Αυτός κλείνει τα μάτια του με ένα μαντήλι . Την ώρα που τα έχει κλειστά τα παιδιά ανακατεύονται. ΄Οποιο παιδί πιάσει πρέπει να βρει πως το λένε δηλαδή ποιο είναι. Αν το αναγνωρίσει τότε αυτό το παιδί κάνει τη τυφλόμυγα. Και έτσι αυτό συνεχίζεται.

Πεταει-πεταει ο γαϊδαρος

Παιχνίδι στο οποίο ένα παιδί ρωτάει τα υπόλοιπα αν πετάει κάποιο ζώο ή πράγμα (πχ «πετάει... το σκουμπρί;»).

Αν πετάει, τότε τα υπόλοιπα σηκώνουν τα χέρια, αν όμως δεν πετάει και κάποιος σηκώσει το χέρι του,  χάνει,  τρώει και τις ψιλές του.

Περνά, περνά η μέλισσα

Αυτό το παιχνίδι είναι ένα παλιό και παραδοσιακό παιχνίδι. Συγκεντρώνονται τουλάχιστον έξι παιδιά και δύο χτυπούν παλαμάκια και τραγουδούν. Τα υπόλοιπα παιρνούν κάτω απ’ τα χέρια τους και όποιον πιάσουν το βάζουν και επιλέγει με ποιοανού το μέρος θα πάει. Τελικά όταν μαζευτούν όλα τα παιδιά τραβάνε τους άλλους και όποιοι δεν πέσουν κάτω είναι οι νικητές.

Πεντόβολα (Με 5 η και 9 πετρες)

Παραδοσιακό παιχνίδι δεξιοτεχνίας που παίζεται από δύο και περισσότερους παίχτες. Το παιχνίδι αυτό παίζεται με πέντε  η και με 9  (πεντοβολα)  βόλους ή πέτρες (πεντό-βολα), σε διάφορα μέρη. Στην αρχή παίρνεις έναν βόλο ή πέτρα, τον πετάς στον αέρα, παίρνεις έναν βόλο από κάτω και πιάνεις και τον βόλο που είχες πετάξει στον αέρα πριν πέσει κάτω. Μετά αυτούς τους δύο που κρατάς, τους πετάς στον αέρα, παίρνεις έναν από κάτω και πιάνεις και τους άλλους δύο που είχες πετάξει στον αέρα. ‘Ετσι συνεχίζεις ως τον πέμπτο βόλο. Στην συνέχεια υπάρχουν άλλοι πέντε γύροι με διαφορετικό όνομα ο καθένας. 

Η μικρή Ελένη

-Τα κοριτσάκια σχηματίζουν έναν κύκλο, που κοιτάζει προς τα μέσα. Στο κέντρο κάθεται ένα κοριτσάκι, που κάνει τάχα ότι κλαίει. Τα άλλα γυρίζουν γύρω-γύρω και τραγουδούν:

Η μικρή Ελένη

κάθεται και κλαίει

γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της.

Σήκω απάνω, πλύνε τα μάτια,

κοίταξε τον ήλιο κι αποχαιρέτησε!

-Το κοριτσάκι, τότε, που κάνει την Ελένη, πλένει δήθεν τα μάτια της και κοιτάζει τον ήλιο κι ύστερα σηκώνεται ξαφνικά και πιάνει μια απ' τις άλλες, που γίνεται εκείνη Ελένη με τη σειρά της.

Αλάτι χονδρό-Αλάτι ψιλό

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από πολλά παιδιά που συγκεντρώνονται και βγάζουν με κλήρο τη “μάνα”. ΄Υστερα κάνουν όλα μαζί ένα κύκλο και κάθονται κάτω σταυροπόδι με τα χέρια πίσω, με τις παλάμες ανοιχτές.
Η μάνα στέκεται έξω από τον κύκλο και βαστάει ένα μαντήλι. Κάνει μια βόλτα γύρω από τον κύκλο τραγουδώντας:
Αλάτι ψιλό, αλάτι χονδρό,
έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω
παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο χορό
Την ώρα που τραγουδάει γύρω από τον κύκλο, πετάει το μαντίλι πίσω από ένα παιδί και συνεχίζει μέχρι να καταλάβουν ότι δεν κρατάει πια το μαντήλι. Το παιδί που πήρε το μαντήλι σηκώνεται και αρχίζει να κυνηγάει τη μάνα. ΄Οταν την πιάσει η μάνα κάθεται στη θέση του μαζί με τα άλλα παιδιά.
Το παιδί που πήρε το μαντήλι γίνεται μάνα και αρχίζει να κυνηγάει. Το παιχνίδι συνεχίζεται έτσι μέχρι να το βαρεθούν.

Αμπάριζα (Σκλαβακια)

Σ’ αυτό το παιχνίδι, τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα έχει ένα σημείο εκκίνησης, συνήθως κολόνα ή δέντρο. Στην αρχή ένα παιδί από τη μια ομάδα (δεν έχει σημασία ποια), “παίρνει αμπάριζα και βγαίνει” για να προκαλέσει τους παίχτες της άλλης ομάδας να τον κυνηγήσουν. Τότε κάποιος απ’ την αντίπαλη ομάδα “παίρνει αμπάριζα και βγαίνει” και τον κυνηγάει. ‘Ετσι βγαίνουν και τ’ άλλα παιδιά κυνηγούν. Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να κυνηγήσει τα παιδιά που έχουν βγει πριν απ’ αυτόν, αλλά όχι τα παιδιά που έχουν βγει μετά. Επίσης κάθε παίχτης μπορεί να γυρίσει στην κολόνα του και να βγει όσες φορές θέλει. ‘Οταν κάποιο παιδί πιάσει ένα παίχτη της αντίπαλης ομάδας, τον πάει στη φυλακή, που είναι συνήθως κοντά στην κολόνα του. Οι παίχτες της ομάδας του παιδιού που είναι φυλακισμένο, πρέπει να το ακουμπήσουν για να ελευθερωθεί. Σκοπός του παιχνιδιού είναι ν’ ακουμπήσει ένας παίχτης την κολόνα της αντίπαλης ομάδας.

Μακρια Γαϊδουρα

Δυο ομαδες απο 5-6 παιδια και πανω η μια κατω και η αλλη καβαλα ενας στο κεφαλι κριτης εδειχναν ενα αριθμο με τα δαχτυλα  και αυτοι που ηταν κατω επρεπε να τον μαντεψουν μεχρι να τον βρουν ηταν κατω.Επισης αν καποιος απο τους καβαλαρηδες πατουσε χωμα εχανε η ομαδα του.

Ο Βασιλιάς

Τα παιδιά “τα βγάζουν” κι ένας τους γίνεται βασιλιάς. Ο βασιλιάς κάθεται κάπου, ενώ οι άλλοι απομακρύνονται για να διαλέξουν ποιο επάγγελμα θα παραστήσουν και με ποιες κινήσεις. Όταν τελειώσουν επισκέπτονται τον βασιλιά και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- Βασιλιά, βασιλιά με τα 12 σπαθιά, τι δουλειά;
- Τεμπελιά!
- Και τα ρέστα;
- Παγωτά.
- Είπε η γιαγιά να μας κάνεις μια δουλειά.
- Τι δουλειά;
Τότε τα παιδιά κάνουν τις κινήσεις του επαγγέλματος που διαλέξανε. Αν ο βασιλιάς το καταλάβει, το φωνάζει και κυνηγάει να πιάσει ένα παιδί που γίνεται βασιλιάς. Αν δεν το καταλάβει, ξανακάθεται και τα παιδιά μιμούνται κάτι άλλο.

Η κολοκυθιά

Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι. Παίζεται και σήμερα με τρεις, αλλά και περισσότερους παίχτες. Το κάθε παιδί παίρνει ένα νούμερο. Μετά το παιδί που έχει το νούμερο (ένα), αρχίζει λέγοντας : ” Στου παππού το περιβόλι, που το αγαπούμε όλοι, είναι μια κολοκυθιά, πλάι-πλάι στη ροδιά. Κάνει πέντε κολοκύθια στρογγυλά, μα την αλήθεια θα τα δώσει ο παππούς μποναμά της αλεπούς. Δυο θα δέσει στην ουρά της κι όλα τα άλλα στα παιδιά της”. ‘Επειτα ρωτάει : ” Ποιος θα πάει στην αλεπού ; ” ” Ποιός θα της πάει τα κολοκύθια ; ” Αργότερα το ίδιο παιδί λέει ” να πάει το …” και το παιδί που έχει αυτό το νούμερο λέει ” γιατί να πάει το …; Να πάει το …” κ.λ.π. ‘Οποιο παιδί απαντήσει χωρίς να είναι το νούμερό του, χάνει και παίρνει παρατσούκλι ή κάνει κάτι που του έχει ορίσει η παρέα.
Το παιχνίδι αυτό παίζεται με 3 παίκτες και πάνω. Κάθε παίκτης έχει από έναν αριθμό. Για παράδειγμα : Ο Γιώργος έχει το 1, η Σοφία το 2, ο Μιχάλης το 3, η Μαρία το 4 και ο Παντελής το 5. Το παιχνίδι αρχίζει. Ο Γιώργος λέει : ‘Εχω μια κολοκυθιά που έχει 3 κολοκύθια. Τότε ο Μιχάλης πρέπει να πει : Και γιατί να έχει 3 κολοκύθια ; Ο Γιώργος ρωτάει : Και πόσο κολοκύθια να έχει ; Ο Μιχάλης του απαντάει : Να έχει 2 κολοκύθια. ‘Ετσι πρέπει να μιλήσει η Σοφία. Αυτό γίνεται ώσπου να μπερδευτεί κάποιος και να πει κάτι άλλο. Τότε τ’ άλλα παιδιά αποφασίζουν τι να κάνει. Για παράδειγμα πρέπει να πει ένα ποίημα.
Συχνά ακούμε τη φράση : Μα καλά, την κολοκυθιά θα παίξουμε ; Αυτό το λέμε όταν κάποιοι διαφωνούν και ρίχνει ο ένας στον άλλο την ευθύνη.

Η κρεμάλα

Παίζεται με 2 ή 4 παίχτες. Παρακολουθείται όμως ευχάριστα από πολλούς. Παίρνετε μια κόλλα χαρτί και στη μέση γράφεται την άλφα βήτα. Στο πάνω διάστημα ζωγραφίζουμε μια κρεμάλα. Στο κάτω μέρος γράφουμε την λέξη που θα κρύψουμε από τον αντιπαλό μας. Την λέξη την γράφουμε στον αντίπαλο με παύλες δηλαδή μετράμε τα γράμματά της και το νούμερο που θα βρούμε τόσες παύλες θα βάλουμε. ΄Οταν αρχίσει το παιχνίδι ο αντιπαλός μας λέει ένα γράμμα από την άλφα βήτα. Αν το γράμμα που είπε ανήκει στην κρυμένη λέξη τότε το σημειώνουμε πάνω στις παύλες. Αν το γράμμα που είπε ο αντίπαλος είναι λάθος τότε κρεμάμε το κεφάλι του και διαγράφουμε το γράμμα από την άλφα βήτα. ΄Ετσι συνεχίζεται το παιχνίδι και γίνεται το ίδιο ώσπου να βρει ο αντίπαλος τη λέξη. Αν όμως ο αντίπαλος δεν βρει τη λέξη μέχρι να τελειώσουν τα σημεία του σώματος, χάνει.

Κρυφτό

Σε αυτό το παιχνίδι μπορούν να παίξουν από 3 άτομα και πάνω. Ένα παιδί φυλάει (μετράει έως το 200- 5, 10, 15, 20…). Μόλις τελειώσει αρχίζει να ψάχνει για τα παιδιά. Όταν βρει ένα παιδί λέει “φτου” και το όνομα του παιδιού. Το παιδί μπορεί, όταν αυτός που φυλάει είναι μακριά να πει “φτου” και το όνομα του παιδιού που φυλάει. Το τελευταίο παιδί πρέπει να πει “φτου ξελευθερία” για να ξαναφυλάξει το ίδιο παιδί. ‘Αμα αυτό δεν γίνει, τότε φυλάει το παιδί που “έφτυσε” πρώτο.

Το μαντιλάκι

Το μαντιλάκι είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με έξι ή παραπάνω παιδιά. Για να παίξεις αυτό το παιχνίδι χρειάζεσαι ένα μαντίλι και μία κιμωλία.
Με την κιμωλία σχεδιάζεις έναν κύκλο στη μέση και δύο γραμμές, μία δεξιά και μία αριστερά. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να καταφέρεις να πάρεις το μαντίλι από το κέντρο. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε παιδί από την κάθε ομάδα έχει έναν αριθμό. Ο κάθε παίκτης προσπαθεί να πάρει το μαντίλι από το κέντρο χωρίς να τον πιάσει ο αντίπαλός του. Αν τον πιάσει, ο πόντος είναι του αντιπάλου. Αν όμως ο αντίπαλος περάσει τη γραμμή του ο πόντος είναι δικός του. Το παιχνίδι κερδίζει η ομάδα που έχει τους περισσότερους πόντους.

Τα μήλα

Παίζεται σε εξωτερικό χώρο. Δύο παιδιά χωρίζονται και αποτελούν τα “τέρματα”. Χαράζονται δύο γραμμές σε απόσταση δέκα περίπου βήματα η μια από την άλλη. Οι δυο αυτές γραμμές είναι τα τέρματα και πίσω από αυτές τις γραμμές στέκονται οι δυο παίκτες. Αριστερά από τις γραμμές χαράζεται μια άλλη που από πίσω της πηγαίνουν και στέκονται τα υπόλοιπα παιδιά. Με κλήρο ορίζουν ποιός από τα τέρματα θα ρίξει πρώτος την μπάλα για να χτυπήσει ένα από τα παιδιά που βρίσκονται στο κέντρο. Αυτά τα παιδιά πρέπει όλη την ώρα να τρέχουν από την μια άκρη στην άλλη για να μην χτυπηθούν. Αν αυτός που θα ρίξει την μπάλα δεν πετύχει κανένα, τότε βγαίνει και στέκεται πίσω από την αριστερή γραμμή.Με τη σειρά του ρίχνει την μπάλα ο άλλος.
Όταν μείνει μονάχα ένα παιδί στο κέντρο τότε παίζονται τα μήλα, δηλαδή θα χτυπηθούν δώδεκα μπαλιές, έξι από κάθε τέρμα. Πρώτα ρίχνει ο ένας λέγοντας “Ένα μήλο”, έπειτα ο άλλος “Δύο μήλα!” κ.λ.π. Το παιδί που είναι στη μέση τρέχει και κάνει κάθε είδους κινήσεις ώστε να αποφύγει την μπάλα. Αν χτυπηθεί τότε χάνει και το παιχνίδι ξαναρχίζει με νέα τέρματα, αν τα καταφέρει να μην χτυπηθεί έχει το δικαίωμα να ξανακαλέσει όλους του παίκτες και να αρχίσει το παιχνίδι με τα ίδια τέρματα.

Κυνηγητό

Τα παιδιά χαράζουν πάνω στο χώμα μια γραμμή για αφετηρία και ορίζου το τέρμα (τούκα) που είναι ένα δέντρο ή μια πέτρα στημένη στο χώμα. Ύστερα με λάχνισμα ορίζεται αυτός που θα τα φυλάει.
Μόλις δοθεί το σύνθημα, τα παιδιά τρέχουν να φύγουν και αυτός που τα φυλάει, τρέχει να τα πιάσει, ενώ εκείνα με διάφορους ελιγμούς προσπαθούν να τον αποφύγουν και να φτάσουν στην τούκα. Μόλις φτάσουν, πρέπει να την χτυπήσουν, να την φτύσουν και να φωνάξουν “έφτυσα”.
Αν ένα παιδί χτυπηθεί στον ώμο απ’ αυτόν που τα φυλάει, πριν φτάσε στην τούκα ή αν ξεχάσει να φτύσει, τότε καίγεται και τα φυλάει αυτό με τ σειρά του.

Πινακωτή—Πινακωτή

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από αγόρια και κορίτσια ηλικίας 6-8 χρονών. Η ονομασία του προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη “πινακωτιά” που σημαίνει ένα αντικείμενο με το οποίο συνήθιζαν να μεταφέρουν το ζυμάρι στο φούρνο.
Τα παιδιά σχηματίζουν μια ίσια γραμμή και κάθονται οκλαδόν το ένα πίσω από το άλλο, εκτός από τη μάνα-Πινακωτή και ένα άλλο παιδί. Η μάνα κάθεται και αυτή απέναντι από τ’ άλλα παιδιά, ενώ το παιδί παραμένει όρθιο για να εκτελέσει τις εντολές της μάνας.
Η Πινακωτή δίνει εντολή στο παιδί ν’ αρχίσει και εκείνο πηδώντας με κουτσό γύρω από τα παιδιά, φτάνει στη μάνα και λέει:
- Πινακωτή, Πινακωτή!
Εκείνη κάνει την κουφή και λέει:
- Από τ’ άλλο μου τ’ αυτί!
Τότε το παιδί πάει από την άλλη μεριά και λέει:
- Πινακωτή, Πινακωτή γιατί ‘ναι η μάνα σου κουφή;
Η Πινακωτή απαντά:
- Τι έχεις και με ζάλισες;
Το παιδί πάει από το άλλο της αυτί και της λέει:
- Μου είπε ο βασιλιάς να μου διαλέξεις ένα καλό παιδί.
Και η Πινακωτή απαντά:
- Διάλεξε και πάρε.
Τότε το παιδί-κουτσό διαλέγει από τη σειρά ένα παιδί φτύνοντας την ανοικτή παλάμη του και κτυπώντας μ’ αυτή το παιδί πίσω στο λαιμό του, λέγοντας

“Φτού γαρύφαλλο,
φτου σκόρδο,
φτου κρεμμύδι,
φτου κανέλα,
και του βασιλιά η κοπέλα”

Το παιδί που έχει εκλεγεί από τη σειρά, σταματά να παίζει, και το παιχνίδι συνεχίζεται με την παραπάνω στιχομυθία, ώσπου το παιδί-κουτσό πάρει όλα τα παιδιά. Τότε η Πινακωτή σηκώνεται γρήγορα, για να κυνηγήσει τα παιδιά μέχρι που να πιάσει ένα, οπότε αυτό θα γίνει μάνα-Πινακωτή και η Πινακωτή θα γίνει παιδί-κουτσό.

Κουτσό

Τα παιδιά σχεδιάζουν κάτω ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο που χωρίζεται στη μέση και κάθε μέρος σε πέντε τμήματα, τρία ίσα και δύο μεγαλύτερα. Με τη βοήθεια μιας λείας και πλακωτής πέτρας, περίπου 8-10 πόντων, το κάθε παιδί πρέπει να περάσει, σπρώχνοντας την πέτρα με κουτσό, απ’ όλους τους χώρους του πρώτου μέρους και να επιστρέψει από τους χώρους του δεύτερου μέρους, βγάζοντας την πέτρα έξω από το τελευταίο παραλληλόγραμμο, χωρίς ποτέ να πατήσει πάνω στη γραμμή. Νικητής στο παιχνίδι θεωρείται το παιδί που θα περάσει όλους τους χώρους, χωρίς να πατήσει τη γραμμή.
Στο πέρασμα των παραλληλογράμμων ακολουθείται η παρακάτω διαδικασία: το κάθε παιδί ρίχνει την πέτρα στο παραλληλόγραμμο ένα, με πήδημα κουτσό πηδά μέσα και αρχίζει να σπρώχνει την
πέτρα από παραλληλόγραμμο σε παραλληλόγραμμο χωρίς ούτε η πέτρα ούτε κάποια άκρη του πέλματος να αγγίξουν τη κάθε γραμμή. Έχουν δικαίωμα τα παιδιά να ξεκουράζονται με το πάτημα της μύτης του σηκωμένου ποδιού.
Στη συνέχεια, αφού το παιδί έχει περάσει με επιτυχία όλα τα παραλληλόγραμμα, θα πιάσει την πέτρα και θα την ρίξει στο παραλληλόγραμμο δύο, με προσοχή να πέσει μέσα, γιατί αν πέσει έξω θα χάσει τη σειρά. Αυτό γίνεται συνέχεια πετώντας κάθε φορά την πέτρα στο επόμενο παραλληλόγραμμο.

Σφεντονα

Ιδιοκατασκευη απο διχαλα δεντρων με λαστιχα και πετσι πισω για την πετρα , χρησιμευε για κυνηγι μικρων πουλιων και ....σπασιμο κεφαλιων στον πετροπολεμο......σπανιως και κανενα τζαμι. 

Δεν περνάς κυρά Μαρία

-Πιάνονται απ' το χέρι και σχηματίζουν κύκλο, ενώ ένα κορίτσι από τα μεγαλύτερα, η κυρα-Μαρία,

στέκεται στη μέση. Αρχίζουν να γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν, ενώ η κυρα-Μαρία προσπαθεί να περάσει ανάμεσά τους.

-Που θα πας κυρα-Μαρία, δεν περνάς δεν περνάς,

που θα πας κυρα-Μαρία, δεν περνάς, περνάς!

-Θε να πάω εις τους κήπους δεν περνώ, δεν περνώ.

θε να πάω εις τους κήπους δεν περνώ, περνώ!

-Τι θα κάνεις εις τους κήπους δεν περνάς, δεν περνάς

τι θα κάνεις εις τους κήπους δεν περνάς, περνάς!

-Θα μαζέψω 2 βιολέτες δεν περνώ, δεν περνώ

θα μαζέψω 2 βιολέτες δεν περνώ, περνώ!

-Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς, δεν περνάς

τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς, περνάς!

-Θα τις δώσω της καλής μου δεν περνώ, δεν περνώ

θα τις δώσω της καλής μου δεν περνώ, περνώ!

-Και ποια είναι η καλή σου δεν περνάς, δεν περνάς

και ποια είναι η καλή σου δεν περνάς, περνάς!

-Η καλή μου είν' (η Ελένη π.χ.) δεν περνώ, δεν περνώ

η καλή μου είν' (η Ελένη π.χ.) δεν περνώ, περνώ!

-Μόλις ακούσει τ' όνομά του το κορίτσι που ανέφερε η κυρα-Μαρία, φεύγει απ' τον κύκλο και μπαίνει στη μέση και τότε είτε γίνεται αυτό  κυρα-Μαρία και το παιχνίδι συνεχίζεται έτσι είτε στέκεται στο πλάι της κυρα-Μαρίας, που συνεχίζει ν' αναφέρει σε κάθε επανάληψη του τραγουδιού κι από μια φιλενάδα της, ώσπου δε μένουν πια αρκετά κορίτσια, για να σχηματίσουν κύκλο κι έτσι το παιχνίδι τελειώνει.

Μπερλίνα

Παιχνίδι από 4 παίκτες και πάνω
Ένα παιδί κάνει την Μπερλίνα. Σ’ ένα άλλο παιδί λένε μυστικά (στ’ αυτί) τα υπόλοιπα παιδιά κάτι καλό ή κακό για το παιδί που κάνει την Μπερλίνα. Η Μπερλίνα κάθεται στην μέση και τα άλλα παιδιά γύρω. Αυτό το παιδί ακούει τα μυστικά των άλλων παιδιών τα λέει δυνατά στην Μπερλίνα χωρίς να αποκαλύπτει ποιος του το είπε. Η Μπερλίνα πρέπει να βρει ποιος έκανε το….
κάθε χαρακτηρισμό για αυτήν για να κερδίσει. Μετά Μπερλίνα θα γίνει ο πρώτος που θα βρει. ‘Αμα δεν βρει κανένα συνεχίζει την Μπερλίνα. Αυτό το παιχνίδι είναι ενδιαφέρον γιατί μπορείς να πεις την γνώμη σου χωρίς να πειράξεις τον άλλον.

Πουν’ το το δαχτυλίδι

Στήνονται τα παιδιά σε σειρά. Κάποιο από τα παιδιά κρύβει στα χέρια του ένα δαχτυλίδι, ψεύτικο ή αληθινό. Έπειτα προσπαθεί να αφήσει στα χέρια κάποιου από τα παιδιά που είναι στη σειρά το δαχτυλίδι, λέγοντας το τραγουδάκι:
Πουν’ το, πουν’ το
το δαχτυλίδι,
ψάξε, ψάξε
δεν θα το βρεις!
δεν θα το βρεις,
δεν θα το βρεις,
το δαχτυλίδι που ζητείς.
Το κάθενα από τα παιδιά έχει μια ευκαιρία να μαντέψει ποιος έχει το δαχτυλίδι. Όποιος μαντέψει σωστά παίρνει το δαχτυλίδι και το ρίχνει στο επόμενο παιδί. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο.

Εδω βεβαια δεν μιλαμε για παιχνίδια,

βασανιστήρια ήταν!