Ένα μοίρασμα της Αμανής πριν από 219 χρόνια!

Τα παλαιά νοταριακά έγγραφα αποτελούν πολύτιμα ιστορικά στοιχεία για τον τόπο μας.

Πολύ περισσότερο αφού τα φτωχά και απομακρυσμένα χωριά μας αγνοήθηκαν από τους ιστορικούς των περασμένων χρόνων. Ιστορικό ορόσημο για τη Χίο και φυσικά για τα χωριά μας, αποτελεί η σφαγή του 1822, η οποία πέρα από τους ανθρώπους στέρησε τον τόπο και από ιστορικά ντοκουμέντα που χάθηκαν μέσα στον ορυμαγδό, τις σφαγές και τις πυρκαγιές. Από ένα έγγραφο της 15ης Ιανουαρίου του 1796 που αφορά ένα από τα πολλά μοιράσματα που έγιναν για την Αμανή μεταξύ Κουρουνίων και Παρπαριάς, αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες για τους ανθρώπους που ζούσαν τα χρόνια εκείνα στα δύο χωριά.

Αναφέρει το έγγραφο (με την ορθογραφία και το συντακτικό του): 

 

«Εις το όνομα του Κυρίου αμήν. Επειδή και να έχουσιν διαφοράν τα δύο χωριά Παρπαριά και Κουρούνια οι πάροικοι της Παρπαριάς παπά Μιχάλης Τσουρουγιάννης παπά Σταμάτης Γιγής παπά Μιχάλης Χιλάς παπά Θεόδωρος Γιούργας και Μιχάλης Μαρινάτης Ιωάννης Λούρος , Χριστοφής Λάλιτας, Ιωάννης Κουκουνής Διμήτριος Αρβανίτης Μιχάλης Ψυλίς

έτι και οι κουρουνιώτες Παπά Μιχάλης Μιχαλάκης παπά Ιωάννης Μιχαλάκης, παπά Ιωάννης Κατσαρός, παπά Ιωάννης Γεντής, Μιχάλης Μακρισκέλης, Ιωάννης Κοτσάτος, Γεώργιος σαραντινός, γεώργιος Κατσαρός παρόντες εβάλασι θεωρητέ κριταί και τους εμοίρασαν τον τόπον της αμανής το τσουμπιό και εβάλασιν σταλίκια οι θεωρηταί και κριταί και έσιασαν τα μέρη και έλαβαν το νότιον μέρος η Παρπαριά και το βόρριον τα Κουρούνια καταμεσής του μεγάλου λάκου οπού είνε τρείς ριζημιαίς πέτρες απ’ έξω δύο οργιαίς να πάγη ήσια κάτω να έβρη τον ποταμόν και να έβρη απάνω στον βάσταγα μίαν πέτραν σταυρομένην και σταλίκη απέσω στου κατομερίτη το απέσω αλώνι και να έβρη του τσαρκάση να βρι το κατσαράδικο χωράφι το μισολιόβορον να πάρη η Παρπαριά και το άλο μισό τα Κουρούνια να έβγη ίσια στην πλάκαν και παίρνουν οι παρπαρούσοι από το μέρος τους και παίρνουν και οι κουρουνιώτες από το μέρος των.

έτι εμοίρασαν και έλαβεν το κάθε χωρίον το μερίδιόν του όπου του ετύχενε και ομολογούσιν να μην ενοχλήση το ένα χωρίον το άλο. έτος η κατά το 1796 αψυστ. Ιανουαρίου 15.  Οι μάρτυρες Νικόλαος σίψωμος Νικολής ραπίτης, Χ΄΄ Ανδρέας παράπλιτος, Δημήτριος Πανέρης Νοτάρος Χίου». 

Προσωπικά για μένα έχει μεγάλη αξία το έγγραφο αυτό, επειδή επιβεβαιώνει μεταγενέστερο, από το οποίο προκύπτει ότι οι πρόγονοί μου που χάθηκαν κατά τη σφαγή του 1822 ήταν ο παπά Γιάννης Μιχαλάκης και ο Βασίλης Μιχαλάκης. Τη μεταξύ τους συγγενική σχέση δεν την γνωρίζουμε, σε άλλο έγγραφο όμως αναφέρεται Βασίλης του Ιωάννη. 
Φαντάζομαι οι φίλοι Παρπαρούσοι, κάτι θα έχουν να μας πληροφορήσουν για τους δικούς τους ανθρώπους που αναφέρονται στο έγγραφο. 
Αθήνα 15 Απριλίου 2015.

                                      

                                                                                                        Πηγή:  FB   Ιωάννης Μιχαλάκης